Kamer 314.

Net als de gloriedagen van haar eigenaar,een uitgediende voetbalinternational,liggen de mooiste jaren van Hotel Sugat alweer in een ver verleden.Mr.Barun heeft wel rooskleurige uitbreidings-en renovatieplannen maar een tweede jeugd voor zijn herberg(of voor hemzelf) lijkt weinig aannemelijk;de clusters gedeklasseerde gebruiksvoorwerpen op elke verdieping onthullen veeleer een Laissez faire, laissez passer-idee.
Een krakende houten trap leidt naar het gangpad van de achterbouw en kijkt uit op een smalle,ontoegangkelijke binnenkoer waar een mussenzwerm zich kolibrie-gewijs aan het benepen decor heeft aangepast (of is dit een nieuwe vogelsoort...de Trochilidae Bartholomus?).
De muren en het plafond van kamer 314 variëren in kleur van vuilgeel tot vaalwit,op de grond een afgedragen kamerbreed tapijt dat de algemene toestand van slijtage vigoureus onderschrijft.De 2 van elkaar gescheiden eenpersoonsbedden schenken de ruimte een zekere symmetrie en orde en maken het subtiele verval verteerbaar.
In een hoek boven de badkamerdeur prijkt de plattegrond van Patagonia,voor het venster hangt de lijkwade van Turijn...opgedroogd bewijs van een moesson-seizoen.
Alleen het middenstuk van het raam heeft glas,links en rechts van de ruit zit muggengaas waarlangs het stadsleven ongegeneerd binnenstroomt.Er worden gebeden gepreveld,Nepalese kelen geschraapt,men kookt,lacht en keuvelt van 's morgensvroeg tot laat in de avond.Universele stadsklanken...Metropoolmuziek.
Een buurvrouw houdt duiven,hun gekoer en geklapper wekt de herinnering aan de tuin van grootva Reynders...radio nostalgie vezelt tussen de oren...ouderdomskwaaltjes?
Een aanwezig bureau-meubel verriedt de,nooit ingeloste, belofte van schrijven...het bed stond te dichtbij.
Het dakterras is een ambigu geval...het gehele assortiment van stoelen en tafels bevindt zich in een dramatische staat van ontbinding...hun desintegratie en decompositie met op de achtergrond een woud van woekerende potplanten in gebarsten vazen is evenwel idyllisch.De bouwval vindt haar pendant in het stadspanorama;tegenover hotel Sugat ligt Hanuman Dhoka,het oude koninklijk paleis en tempelcomplex,een steenworp verder het monumentale Durbar Square met haar heiligdommen...aangetast,afgetakeld en versleten ...ingebed in de efemere rivier van het dagelijks bestaan.

For centuries, man believed that the sun revolves around the earth. Centuries later, he still thinks that time moves clockwise.(Robert Brault)