Voor JanAthos

Dear JanAthos,
telkens ik u gadesla,zie ik je bouwen
aan de kathedraal uwer bestaan.
Verfraaiings-,versterkings-,en onderhoudswerkzaamheden
wisselen elkaar gestaag af.Steunberen,spitsbogen,
ribgewelven;elk architectonisch element wordt
(bed)achtzaam toegevoegd.
Aldoor rijst uw torenspits hoger ten hemel=daadkracht
Stadig nestelt uw fundament zich steviger in de aarde=draagkracht
Broedervriend,u is waarachtig een machtig bouwwerk!

Gelukkige verjaardag!

Wolfsklauw&Zonnedauw,

gij,Natuurvrouw van kruiden en magie,

met jouw hazelnootbruine blik die priemt

door sluiers van spijklavendel en muskaatsalie.

Kent ge wel uw eigen hekserij,

de betovering die in uw armpitten schuilt,

de greep van jouw geurende lijf op mij,

de reikwijdte van uw ongrijpbare gedachten

en de ademtochten die nu onuitwisbaar

met mijn bestaan zijn vervlochten?

In jouw ban...

B

Voor Peter

Wunderkammer.

Tussen de Hillarys en de von humboldts dezer wereld

zou de naam Hanssens bezwaarlijk misstaan;

mijn goede vriend de cryptozoöloog die, zonder 
een voet te verschuiven,zich voortdurend verdiept 

in de labyrinthische verschijningsvormen

van het bestaan,verschanst in zijn burcht 
van Boek&Beeld,zich lavend
 aan de boezem van de Belletrie in de micro-kosmos

van zijn rariteitenkabinet.

En zo,al zeilend doorheen de dampkring der verbeelding

verdichten man en decor,Mens en Schepping,tijd en ruimte,

tot een nucleus van onmetelijkheid!

Voor Bart Misseeuw

BroederBart,
een blijk van barmhartigheid,
een menslievend woord,
een flard filantropie...
Iedereen schuift aan voor de maaltijd,
smult mee van uw rijkgedekte tafel.
En stort er al eens een morzel,een snipper,
een kruimel wijsheid ter aarde,
dan,mijn waarde,
ben ik er als de kippen bij
en onderzoek,beproef en ontrafel,
met caleidoscopische aandacht,
de wijdte van uw hart,
de inhoud van uw ziel,
het middelpunt van uw zwaartekracht.

Happy birthday!

Voor KurtAramis

Sadhoe Schuermans,
Heilig Man die Kama,Artha,Dharma
 heeft omarmd,niet verstoten!
Fiere gieter,Musketier,vrijheidsstrijder
 int lijf van levenskunstenaar gegoten.
Asceet,Profeet,komeet tussen de sterren.
Gelukkig! nog mens en zondaar,
weliswaar edel en verheven.
Toonbeeld voor metgezel-en deelgenoten,
ooit voor vromen en devoten.
Nu!Boven alles;Vriend voort leven!

Gelukkige verjaardag!

Home is where the Heart is.

Van de eerste veehouders in de Namibische woestijn
tot de meest verfijnde aristocraat uit het rijk der Tsaren,
in het Oosten en het Westen,in het verleden en in het heden,
in honderd vormen en duizend talen...
voortdurend heeft de mens verlangd naar een onderkomen,
een schuilplaats,een ijkpunt in een immer wijzigende wereld.

Diezelfde mens drinkt om zijn dorst te lessen,
eet om zijn honger te stilllen,slaapt om tot rust te komen.
Hij heeft de natuurlijke beschutting van een spelonk
in de rotsen verlaten voor een hut,een huis op het land
als onderpand voor zijn bestaanszekerheid,een perimeter
van muur en dak als waarborg tegen alledaags ongemak.

Een huis is evenwel nog geen thuis.
Het fraaiste bouwwerk,alle glans en grootsheid ten spijt,
is klatergoud,waardeloos zolang het geen hart huisvest,
zolang het geen weg naar het paradijs voorbereidt.
Hoe toveren we dan die ene letter tevoorschijn,
hoe wordt een huis een thuis en een thuis een tempel?
Het antwoord is simpel.Door de liefde.
In de liefde wordt een huis een toevluchtsoord,een ankerplaats,
een vrijhaven om je te laven.
In de liefde voor een knipoog,een klapzoen,
een vluchtige streling of vergankelijk gebaar
wordt een woning een bekroning
van verstandhouding voor elkaar.
Een warm bed,een heet bad,een dagelijks brood,
een kind dat zingt zijn lied van onschuld,
ergens,altijd,een poes die spint van behaagzaamheid;
eenvoud die de rijkdom van het bestaan onthult.
Na elke bedwongen bergtop,na elke mars door de woestijn,
na elke zeiltocht over de eindeloze oceaan van menselijk
wedervaren is de liefde voor thuiskomen àltijd de eindbestemming.
Liefde is de ware metselspecie van een thuis.
Door de volmaakte samenvoeging van mens en materie,
van bloedvaten en bakstenen,via het ultieme evenwicht
tussen stroming en stilstand is de mens werkelijk in staat
tot het scheppen van zijn eigen Elysium,
zijn eigen hemelrijk op aarde.

Voor Friedle,Aaron,Klaas

Voor PeterPorthos

                                                  Dear Porthos,

Voor het verleden zonder berouw,  

voor het heden zonder zorgen,

 voor de toekomst vol vertrouwen. 

En garde!

Gelukkige verjaardag!

   

Rust in vrede

Papaatje,

na al die jaren heb ik je eindelijk begrepen,zijn de puzzelstukken in elkaar gevallen.

Hoe vaak niet leden mijn fabelachtige waanideeën als jongmens schipbreuk op de rotsen van jouw realiteitszin..."Neen,jongen",zei je dan,"zo werkt het systeem niet"...

en de deskundigheid in die slagzin maakte verder onderzoek simpelweg overbodig.

Regelmaat leek de gewenste graadmeter van het bestaan.

Nu weet ik dat onder de dekmantel van conformisme een rebel huishield;je laatste krachttoeren verdreven alle twijfel.Jouw kwellende,almaar inkrimpende bewegingsvrijheid vond je zo onaanvaardbaar dat vindingrijkheid en vernuft je tweede natuur werden.

Je werd Godbetert vanachter het stuur van je eigen wagen verbannen.Te riskant,te gewaagd luidde het verdict.Geen week later bestormde vrijbuiter Frans alweer de brug over het Albertkanaal,haren in de wind,wapperende sjaal...Easy Rider in een scootermobiel.

Jouw weerstand tegen de stilstand!

Lagen vervolgens het dorp,de buurt,de straat buiten je bereik dan schiep je in je garage een eigen wonderlijke wereld van combinatietangen en nietpistolen,van ratelsleutels en lijmklemmen,gips-plaatschroeven aan gene zijde,spaanplaatschroeven aan de andere...Alles gevat in een onafgebroken ballet van ordenen,inrichten en rangschikken.

Het ging langzaam van kwaad naar erger met je...toch bleef jouw strijdlust onaangetast want morgen...morgen zou het vast beter zijn.

De levensgenieter kreeg pas echt een klap toen hij het voorrecht verloor op zelfstandig eten,een aanslag op de zelfredzaamheid van een,in de geest,nog steeds onafhankelijke man.Maar hulp kwam uit onverwachte hoek...de Piet Huysentruyten van deze wereld gaven nu,via het kleine scherm,jouw ogen de kost.En temidden deze orkaan van ontreddering vond jij nog het stille oog,jouw kleine revanche,in de genoegdoening van een heerlijke chocoladetruffel.

Wederom jouw verzet tegen het verval.

Je was vast altijd al zulk een dwarsligger,nietwaar,Pa?Jij was het toch die,onder het animo van de jaren zestig,in de ambiance van knokploegen,kermiskoersen en romantische rivaliteit een meisje ging schaken aan de andere kant van het water?Destijds zowat een regelrechte infiltratie op vijandig terrein.Een krijgsman waardig!En het meisje is er nog steeds!

Zelfs die gevreesde tegenstrever,de Dood in hoogsteigen persoon,had aan jou een taaie klant!Zeven longontstekingen op rij baande jij je een weg uit het hospitaal terug naar huis.Zeven lintjes voor heldenmoed.Wat een magistrale schijnbeweging!wat een Guerrilla-tactiek!

Jij matte de dood af,niet omgekeerd.

Van dit epische gevecht zal jij voorgoed de morele overwinnaar zijn.

En aldus smeedde jij door kundigheid en inzicht,door subtiel,onopvallend en onuitgesproken protest,averechts en tegendraads,Hét Systeem om tot jouw systeem!

Met onderhuids genoegen zal ik jouw aanpak in ere houden.

Bedankt voor alles,Pa.Ik wens je een mooi,nieuw begin!