Wat weinige brave tantenonnekes en andere goedmenende pedagogen tijdens mijn al te korte schoolcarrière vermochtten lukte alsnog de sinds vorige week gevallen held van het witte doek.Als ontluikend zondaartje,in het prille voorjaar van mijn bestaan,wierp het fatum mij de film 'the ten commandments' voor het netvlies,toevallig in het hart van de door zedelijke stilte getroffen Kwaadmechelse kloosterorde.Tijd ,ruimte,audiovisuele kundigheid en acteursvakmanschap spanden samen voor de Grote Indoctrinatie en prompt verloor ik kortstondig het zelfbewustzijn in de Heilige Schriftuur.Soortgelijke fascinatie voor de antieke wereld viel mij te beurt wanneer ik diezelfde protagonist van menig Hollywoodiaans schouwspel en van deze blog zag schitteren in de epische rolprent Ben-Hur.Charlton Heston heeft nu zijn rol als galeislaaf ingeruild voor een boottochtje over de Styx,het filmische slagveld verruild met het eeuwige jachtveld, het doek is definitief gevallen,althans tot de volgende heruitzending."Fantasie en inlevingvermogen zijn niets anders dan vormen van liefde."(Hermann.Hesse)
