Zo gezegd ,zo gedigidaan! 16 Blaadjes van de scheurkalender,3500 km verder op de landkaart...aankomst Puttaparthi...Gods'residentie onder een loden zon!Het oord ligt erbij als een Spaans kuststadje in volle verkiezingstijd,traditiegetrouw gemonopoliseerd door de lokale potentaat. Om elke hoek, achter elke vitrine,rondom het sportstadium, zelfs boven het politiekantoor... overal spieden de ogen van een excentriek volksvertegenwoordiger. Zijn naam is Bhagavan Sri Sathya Sai Baba(Swami voor de vrienden) en de voornaamste drijfveer voor dit bezoek was de impulsieve,ondoordachte belofte aan 36 weeskindjes(hoor je de vioolmuziek al?) om de man een brief te bezorgen. Ondertussen heb ik het gezelschap gekregen van mijn Ierse reisgenoot en mede-scepticus Peter Roche.Zal Sai Babas wingewest onze kritische kijk weerstaan of vormen wij Prashanti Nilayams'(zijn ashram) paard van Troje?
No invitation has ever been printed and distributed at Prashanthi Nilayam; love, the invitation of the heart, draws people. (Sathya Sai Baba)
Dag 15.Khammam-Jadcherta.Elke dag is een geschenk!Ik strek even de benen langs de weg en krijg een natte kus op het voorhoofd.Mijn handpalm klopt even op de bast van zijn slurf...ogen kruisen kortstondig.Daarna kuiert hij weer gemoedelijk verder.
Dag 16.Jadcherti-Puttaparthy.Een overmaat aan mussen en muskieten IN mijn slaapkamer van 3 Euro...kopzorgen.Malaria aan discount-prijzen?Ik kies het hazepad om vijftig minuten na middernacht.13 Weergaloze uren later de eindbestemming...op de been gehouden door sensaties en melkthee! Een kort onderonsje met boeren en herders in de verzengende hitte van Andhra Pradesh.
Etnologisch dessert; een eerste Lambada-vrouw gebruikt de snelweg als dorsvloer,autobanden scheiden het kaf van het koren...boerenbrood met rubbersnippers! Een tweede deelt forse klappen uit in een openluchtsmidse, mokert hakbijlen en kapmessen uit zweet en solide metaal.
Even een uiltje vangen in de lommerd van een tempel,bezwerend tromgeroffel haalt me uit mijn slaap en in het heiligdom.De swami(hogepriester) betrekt me in hun rituele eredienst,niemand voelt zich ongemakkelijk bij mijn aanwezigheid...alleen de groep langoeren ziet in mij een grotere (baard)aap en dus een bedreiging.
Ditmaal was de keten van oorzaak en gevolg wel duidelijk;in een onooglijke mestvaalt op de grens met Nepal waaide een verdwaald exemplaar van GEO-magazine in mijn handen.De titel kopte 'Paradise Revisited?' en ik was meteen geintrigeerd.Het artikel beschreef enkele van Indias etnische minderheden en authentieke volksstammen en was verrijkt met treffende foto's. Volksstammen?...was dat niet meer een aangelegenheid voor de Australian Outback,Papoea-Nieuw-Guinea of de provincie Henegouwen? In het stuk werd gewag gemaakt van de precaire Bonda-gemeenschap, amper 5000 zielen rijk, in de heuvels rond Koraput.Een omweg van een paar honderd kilometer door de natuur van de tropenstaat Orissa vormt geen obstakel.Gebrekkige voorbereiding(what's new?) en een summiere coördinatie zijn evenwel handicaps.De verwachtingen waren niet al te hoog gespannen...hoe vind je in hemelsnaam een antropologische speld in de hooimijt van subcontinent India? Treurzang als soundtrack... roadmovie to Golgotha... Nergens een slaapplaats en het ene mechanische manco na het andere...requiem van een fantasie.Het lijkt een koude nacht te worden tot ene Leon Mahoney de poort van zijn landgoed en de wereld van de aborigines ontsluit; de volgende dagen zal ik 3 van s'lands 645 excentrieke volkeren ontmoeten en (te) lang in respectievelijk Poraja,Dongria Kondh en Bonda-ogen staren.
'In Romeinse legenden werden Aborigines voorgesteld als ruwe en onbeschaafde mensen, die bossen of holen tot woning kozen en zich voedden met boomvruchten, die zonder orde of wet leefden, geen akkerbouw kenden en geen enkele hogere behoefte voelden.'
Een anomalie der geschiedenis...ikzelf zoek Jean-Jacques Rousseaus 'nobele wilde'!
Orissas 62 volksstammen onderscheiden zich van elkaar door ritus en ritueel,door hun manier van levensonderhoud via jacht en visvangst,landbouw,ambachtelijk vakmanschap,arbeid in mijnbouw of industrie.Ze spreken vaak uiteenlopende talen,dragen kenmerkende kledij ,juwelen en tatoeages.Geloofsovertuiging bestrijkt het hele spectrum van antropomorfisme tot fetishisme of sjamanisme.Er zijn fysieke eigenaardigheden en antropologische observatie vermeldt zelfs contrast in (groeps)psyche. Wat al deze volkeren echter gemeen hebben is de sluipende invloedssfeer der 'beschaving' die hun culturele eigenheid en hun natuurlijke leefomgeving aantast.Wie zich aanpast zal overleven...maar tegen welke prijs?
De Poroja-clan in het dorpje Goudaguda;mannen zijn uitstekende pottenbakkers maar hun inzet verdampt tegenover de bouwvakkerdames...een half dozijn Poroja-vrouwen hebben Chandoori Sai(http://www.chandoorisai.com/) met handenarbeid van de grond opgetrokken!
De Dongria Kondh...esthetiek en sensualiteit verpakt in een enkele lap stof,mannen en vrouwen roken smaakvol zelfgerolde sigaren die logeren achter oren of in een haarknot.
De Bondas...daar zijn ze dan...the noble savage,de edele wilde...de zogenaamde primitieven!Een exeptionele stam...dames dragen enkel een korte broek en schouderdoek,de rest van hun lichaam ligt bedolven onder een lawine van kralenkettingen.Naar verluidt is het een zeer furieus volkje(moord en doodslag zijn geen taboes!)...de pezige lichamen,kortgeknipte koppen en merkwaardige sieraden ontkrachten die stelling niet helemaal.Ik zal maar niet te lang staren...
Lo, the poor Indian! whose untutor'd mind Sees God in clouds, or hears him in the wind; His soul proud Science never taught to stray Far as the solar walk or milky way; Yet simple Nature to his hope has giv'n, Behind the cloud-topp'd hill, a humbler heav'n; Some safer world in depth of woods embrac'd, Some happier island in the wat'ry waste, Where slaves once more their native land behold, No fiends torment, no Christians thirst for gold! To be, contents his natural desire; He asks no angel's wing, no seraph's fire: But thinks, admitted to that equal sky, His faithful dog shall bear him company.(Alexander Pope's Essay on man)
Dag 6-7.Baleshwar- Bhubaneswar.1485 Km verder...Je kan alles worden in het leven,behalve Hindoe!Dat is een geboorterecht.De Lingaraj-tempel in Bhubaneswar,het Lourdes aan de Golf van Bengalen,blijft aldus onbereikbaar voor deze agnost.Minder ontoegankelijk is het openbare leven;India manifesteert zich duidelijk anders ten zuiden van de kreeftskeerkring...uitbundige tulbanden,lendendoeken en wikkelrokken...de egos wedijveren eindelijk met hun eegas!
Dag 8.Bhubaneswar-Inchchapuram.3 Puppies kwispelen over de snelweg.Vogeltjes voor de kat!Ze maken geen kans.Er plakt hier evenveel roadkill op het asfalt als kauwgom op de Groenplaats. Maar wonderen bestaan!Enkele vrachtwagens komen gillend tot stilstand,een bestuurder plukt de mormeltjes vantussen de wielassen...de juiste man op de juiste plaats? Die leuze past alleszins Mr.Sharma,scheeps-ingenieur op rust en nu koopman in airco,die mij na een vruchteloze speurtocht alsnog naar een Enfield-garage navigeert...Sprocket en crank worden aan mijn technisch vakjargon en aan de groeiende brokstukkenlijst toegevoegd.
Dag 9-11.Inchchapuram- Kakariguma-Anakadili.From going Mental to going Tribal.De tropische staat Orissa herbergt enkele authentieke volksstammen...maar hoe vind je een antropologische speld in de Indische hooiberg?Mr.Leon Mahoney wijst de weg!(zie Bonda Adivasis?)
Dag 12.Anakadili-Lamptaput.Clusterfuck!:"clusterfuck" is commonly used to descriptively generalize any situation with a large scale of disarray. Letterlijk alles ging fout of stuk ...alles,behalve mijn intentie;een ontmoeting met de Bonda-volksstam.Een ongeëvenaarde beleving!
Dag 13.Lamptaput-Chinturu.Alle tot nu toe aangelopen hotels,guesthouses,lodges etc. verdienen toch een woordje van consideratie;de staat van ontbinding en verval is vaak aandoenlijk,soms vermoeiend(het tegengestelde van wat je in zulke gelegenheden betracht!) en incidenteel angstaanjagend.Van filmisch decor in Willy Wonka & The Chocolate Factory tot Quentin Tarantino's Hostel...je vind het allemaal terug in de (derde)wereld van low-budget verblijf.
Dag 14.Chinturu-Khammam.Ik bekijk het schouwtoneel van 2 straathonden die een langstaartaap willen te grazen nemen.De primaat kijkt meewarig naar het gegrom beneden hem,vervolgens naar mij,dan naar het aanzwellend collectief autochtonen dat naar de bebaarde vreemdeling staart.
The vast majority of characters are carved,shaped and sculptured by their cultural environment without giving the matter much thought.The few exceptions to the rule however tend to put a tremendous amount of reflection and determination into creating their own individual circumstances...architects of a personal reality. Mr.Mahoney undoubtedly belongs to the latter category.I met him at the wrong time in the wright place!His mind was obviously preoccupied yet he openend the gates to his luscious and luxurious dwelling(http://www.chandoorisai.com/).The following days Leon would additionally unlock the depths of his spirit and the reservoir of his generosity. Mr.Mahoney is a stubborn,strong-willed and uncompromising gentleman from down under(where woman roar and men thunder)...these distinct dispositions are determent for the way he leads his life...to the fullest extent!It was a pleasure to meet you,Leon!Give my regards to Brat and Angolina!
The only true happiness comes from squandering ourselves for a purpose.(William Cowper)
Dag 1.Kathmandu-Birganj.Teveel kilometers,teveel koolstofwolken.Een rustige kamer in Hotel Everest,Ziggy stardust kijkt me aan vanuit de spiegel.Dan valt de elektriciteit weg en de open trappenhal fungeert als versterker voor de dieselgenerator.Personeel tracht het kabaal te overschreeuwen...wat een gekkenhuis!Of is dit een helder moment en droom ik al die reizen maar??
Dag 2.Birganj-Barauni.Het is nog nacht.Blijkbaar ontbraken een Nepalees visum en entree-stempel in mijn paspoort."BIG...BIG PROBLEM,SIR!" .De Indische immigratie-ambtenaar is er niet gerust in.Dit vraagt om enige doortastendheid!15 donkere minuten later ligt zowel de grensovergang van India als die van Nepal een eind achter me... De asfaltweg tussen Birganj,Nepal en Motahari,India is ongetwijfeld de beroerdste in het heelal!Net als ik een uitroepteken achter dit gedacht zet springt de achterband.Een Punkuncha wallah of professionele plakker verhelpt het euvel in een halfuurtje...zijn 6 kinderen warmen zich ondertussen aan een brandende autoband...kroost rond een stakerspiket!
Ook mijn eerste baaldag in 7 weken;interactie met de bevolking alsook verkeersregels blinken uit in afwezigheid.Noodgedwongen geef ik mijn laatste leeflijn op en vraag de weg gewoon in Nederlands...het resultaat is toch hetzelfde!Frustratie door eigen toedoen...na succesverhaal Nepal was mijn verwachtingspatroon niet aangepast aan Bihar,de Indische staat met de hoogste armoede en bijgevolg de laagste graad van ontwikkeling!Het totaal ontbreken van enig zelfbewustzijn inzake veiligheid en gezondheid is ronduit schrijnend.
Dag 3.Barauni-Barhi.Verhevenheid ligt naast de Indische wegen,niet erop!Aanpassen is de boodschap,en wel meteen.Er wordt nu gefulmineerd,geschreeuwd,gescholden.De angel van ongenoegen moet meteen uit mijn hoofd.Het motorrijden eist gespannen concentratie. Chargerende honden krijgen meteen een schop voor hun kop,tegen 50 km/h is dat een fors geheugensteuntje.En als het echt te gortig wordt blaast de TATA-truck voor me alle tegenstand uit de weg...if you can't beat them,join them!Hier kiest men beter zijn 'bondgenoten'...liever parasiet dan eendagsvlieg.
Dag 4.Barhi-Jamshedpur.Toeristische bestemming;HEL.De terughoudendheid op de motor en de stelligheid omtrent deze reis zijn ondertussen van plaats verwisseld;welk nut heeft het om 1000 km door rampgebied te reizen? Er is weer een categorie 'zwakke' weggebruiker bijgevoegd.Het verkeersspektakel is nog niet surrealistisch genoeg!De baan wordt nu afgezoomd door een konvooi lastdragers.200 Kg cokes op 2 banden.Wrede ironie...brandstof aangedreven door spierkracht...op een dagelijkse kom rijst...en blote voeten.Wie verzint dit?
Dag 5.Jamshedpur-Baleshwar.De menswaardigheid is Ganeshzijdank teruggekeerd.Men leeft op terracotta-aarde...niet langer in een smeerolieput.Er is nu zelfs een heuse autostrade,eentje met 2 dubbele rijstroken die uiteraard in elke denkbare richting(12!) worden benut.Maak even kennis met een van mijn tegenliggers...hier wordt niet links gereden maar averechts!
Dag 6.Baleshwar-Bhubaneswar.1485 Km verder...(wordt vervolgd...)
Als je een aandrang van bruut en barbaars geweld begint te ontwikkelen tegenover iedereen die nog maar naar zijn claxon durft te kijken is het tijd om verder te trekken.Het afscheid van de hoofdstad kon op geen mooier moment plaatsvinden;een staking verlamde Kathmandu...er hing weer zuurstof in de lucht en een serene rust ontfermde zich over pleinen en straten,mensen kuierden nog eens op zijn Beaudelairs.
Durbar Square kreeg er 3 minuten en 27 seconden lang een letter bij...klim maar op de Enfield en rij even mee! (filmpje wordt nog ge-upload)
3 Maanden geleden,tijdens de fenomenaal rudimentaire voorbereiding van deze reis,verscheen voor de eerste keer zijn naam;Sai Baba...de mensgod en reïncarnatie van Shiva en Shakti(resp. de Hindoe-goden van welzijn en vrouwelijke energie) . Even googelen,profielletje diagonaal lezen op Wikipedia(beetje controverse hier en daar),Sai Baba...Sai Blabla,etc. Hij verdween meteen weer naar het achterplan waar hij thuishoorde.Onderweg verscheen zijn markante kop(de enige Indier met een afro-kapsel!) nog wel eens als een sticker op een toonbank of een vergeeld portretje onder een wandklok.
Chaostheorie of de wiskunde van dynamische systemen. Waar precies in de wereld van oorzaak en gevolg de beslissing tot stand kwam om naar het zuiden van India en Sai Baba af te reizen is vooralsnog onduidelijk. Was de bereidheid voor een lange,onthechtte en ascetische motortocht er weer,onvatbaar voor andermans agendas? Zijn de talloze koude Nepalese nachten er teveel aan en heeft mijn lichaam nood aan een zwoele temperatuur? Werd bij Sadhana-yoga een ontluikende interesse gevoed naar mystiek,een contra-gewicht voor het te eenzijdige materialisme? Misschien werd de beslissing wel voor me genomen. Vandaag ben ik gebombardeerd tot transnationaal postbode met een eenmalige 'gewijde' opdracht.Een onverwacht bezoek aan het Aishwarya Children Home...een ouder koppel biedt hier onderdak en warmte aan 36 straat-en weeskindjes,zonder overheidshulp maar met de inzet van een handvol onzelfzuchtige Finse idealisten .3 Dozijn handjes komen zich netjes voorstellen.Een kleine rondleiding volgt...in de woonkamer staat een uit de kluiten gewassen schrijn,bloemenkransen en kaarsen rond de incarnatie van Michael Jackson!Hier wonen vrome supporters van SBB. Het eenvoudige verzoek een omslag met kindertekeningen aan hun spirituele leider en gids te overhandigen wordt moeiteloos aanvaard...ik ga toch die richting uit! Het preludium...morgen de afreis,2000 km,gewapend met bruikbare literatuur(Stephen Hawking's The Theory of Everything/Eckhart Tolle's The power of now) en een gezonde dosis scepticisme,op zoek naar Baba's brievenbus!
"Idealism increases in direct Proportion to one's distance from the problem."(John Galsworthy )
Onbegrijpelijk hoe de belangrijkste verkeersader van dit land in staat van verval verkeert!Dat eist een tol.De laatste 100 km naar de hoofdstad beletten 2 dozijn bussen en vrachtwagens een vlotte doorgang;achtergelaten in het midden van de weg,wachtend op rehabilitatie.Takeldiensten zijn onbestaand.
03.01.2010,drie uur namiddag... In een orgie van vervuiling en lawaai spoedt iedereen zich naar nergens.Fijne stofdeeltjes?Hier slaan de roetwolken merkbaar neer op je huid,verstoppen neus en huidporiën,een kleimasker van koolstof!Tranende ogen,hoestbuien,fluim...het blijft allemaal adembenemend in Nepal! Het obligaat claxon-orkest,communicatie in consternatie.Je wordt van minder hoorndol!In België wordt wangebruik gesanctioneerd,hier aangemoedigd.Na de atoombom en de soap-opera zal de mensheid ook op dit bedenksel afgerekend worden.Spitsuur op de Antwerpse ring...stomme cinema. Boedhist op 2 wielen...mijn aanvaarding en geduld worden beloond.Onverwacht,zonder het me te realiseren,rijdt ik met de Enfield over het Durbar-plein.Dit deugd niet...motor even stilleggen.Onthutst en verbluft staar ik naar dit spektakel!Met een onwaarschijnlijke achteloosheid wordt hier het patrimonium gebruikt...misbruikt?.Je schijt toch ook niet middenin de Vaticaanse Sint-Pietersbasiliek? Alweer het slachtoffer van mijn eigen ignorantie.Hindoeïsme en Boedhisme zijn toegewijde en bezielde geloofsovertuigingen.Durbar Square is dan ook een museaal mierennest,een architecturale splinterbom temidden het dagdagelijkse bestaan.Levende geschiedenis,in 1979 door UNESCO erkend en beschermd als werelderfgoed. Maar de existentie manifesteert zich niettemin in al haar glorie;op de torenhoge tempels in pagode-stijl worden liefdes verklaard en vriendschappen gesmeed.Men eet,drinkt en lacht.Hier wordt gerookt,geschaakt en onbeschaamd neusgepeuterd.Na valavond is het de slaapplaats van thuislozen en straathonden.Beneden,tussen beeldhouwwerken,schrijnen en bedehuisjes,tussen het vee en het verkeer,wordt er bezweerd, gesmeekt en verhandeld...het aardse en het hemelse op dezelfde stoeptegel.Met een glimlach stap ik terug op de motor en voeg een overtuigende claxon-stoot toe aan het geheel!
(geschreven op het hoogste plateau van de Maju Deval tempel,de straathond naast me verlegt zich 2x in 2 uur) "Wie de chaos beschrijft, stelt orde op zaken."(Bergman)
Zo gezegd ,zo gedigidaan!
