Dag 2.Birganj-Barauni.Het is nog nacht.Blijkbaar ontbraken een Nepalees visum en entree-stempel in mijn paspoort."BIG...BIG PROBLEM,SIR!" .De Indische immigratie-ambtenaar is er niet gerust in.Dit vraagt om enige doortastendheid!15 donkere minuten later ligt zowel de grensovergang van India als die van Nepal een eind achter me...
De asfaltweg tussen Birganj,Nepal en Motahari,India is ongetwijfeld de beroerdste in het heelal!Net als ik een uitroepteken achter dit gedacht zet springt de achterband.Een Punkuncha wallah of professionele plakker verhelpt het euvel in een halfuurtje...zijn 6 kinderen warmen zich ondertussen aan een brandende autoband...kroost rond een stakerspiket!
Ook mijn eerste baaldag in 7 weken;interactie met de bevolking alsook verkeersregels blinken uit in afwezigheid.Noodgedwongen geef ik mijn laatste leeflijn op en vraag de weg gewoon in Nederlands...het resultaat is toch hetzelfde!Frustratie door eigen toedoen...na succesverhaal Nepal was mijn verwachtingspatroon niet aangepast aan Bihar,de Indische staat met de hoogste armoede en bijgevolg de laagste graad van ontwikkeling!Het totaal ontbreken van enig zelfbewustzijn inzake veiligheid en gezondheid is ronduit schrijnend.
Dag 3.Barauni-Barhi.Verhevenheid ligt naast de Indische wegen,niet erop!Aanpassen is de boodschap,en wel meteen.Er wordt nu gefulmineerd,geschreeuwd,gescholden.De angel van ongenoegen moet meteen uit mijn hoofd.Het motorrijden eist gespannen concentratie.
Chargerende honden krijgen meteen een schop voor hun kop,tegen 50 km/h is dat een fors geheugensteuntje.En als het echt te gortig wordt blaast de TATA-truck voor me alle tegenstand uit de weg...if you can't beat them,join them!Hier kiest men beter zijn 'bondgenoten'...liever parasiet dan eendagsvlieg.
Dag 4.Barhi-Jamshedpur.Toeristische bestemming;HEL.De terughoudendheid op de motor en de stelligheid omtrent deze reis zijn ondertussen van plaats verwisseld;welk nut heeft het om 1000 km door rampgebied te reizen?
Er is weer een categorie 'zwakke' weggebruiker bijgevoegd.Het verkeersspektakel is nog niet surrealistisch genoeg!De baan wordt nu afgezoomd door een konvooi lastdragers.200 Kg cokes op 2 banden.Wrede ironie...brandstof aangedreven door spierkracht...op een dagelijkse kom rijst...en blote voeten.Wie verzint dit?
Dag 5.Jamshedpur-Baleshwar.De menswaardigheid is Ganeshzijdank teruggekeerd.Men leeft op terracotta-aarde...niet langer in een smeerolieput.Er is nu zelfs een heuse autostrade,eentje met 2 dubbele rijstroken die uiteraard in elke denkbare richting(12!) worden benut.Maak even kennis met een van mijn tegenliggers...hier wordt niet links gereden maar averechts!
Dag 6.Baleshwar-Bhubaneswar.1485 Km verder...(wordt vervolgd...)
No comments:
Post a Comment