Papaatje,
na al die jaren heb ik je eindelijk begrepen,zijn de puzzelstukken in elkaar gevallen.
Hoe vaak niet leden mijn fabelachtige waanideeën als jongmens schipbreuk op de rotsen van jouw realiteitszin..."Neen,jongen",zei je dan,"zo werkt het systeem niet"...
en de deskundigheid in die slagzin maakte verder onderzoek simpelweg overbodig.
Regelmaat leek de gewenste graadmeter van het bestaan.
Nu weet ik dat onder de dekmantel van conformisme een rebel huishield;je laatste krachttoeren verdreven alle twijfel.Jouw kwellende,almaar inkrimpende bewegingsvrijheid vond je zo onaanvaardbaar dat vindingrijkheid en vernuft je tweede natuur werden.
Je werd Godbetert vanachter het stuur van je eigen wagen verbannen.Te riskant,te gewaagd luidde het verdict.Geen week later bestormde vrijbuiter Frans alweer de brug over het Albertkanaal,haren in de wind,wapperende sjaal...Easy Rider in een scootermobiel.
Jouw weerstand tegen de stilstand!
Lagen vervolgens het dorp,de buurt,de straat buiten je bereik dan schiep je in je garage een eigen wonderlijke wereld van combinatietangen en nietpistolen,van ratelsleutels en lijmklemmen,gips-plaatschroeven aan gene zijde,spaanplaatschroeven aan de andere...Alles gevat in een onafgebroken ballet van ordenen,inrichten en rangschikken.
Het ging langzaam van kwaad naar erger met je...toch bleef jouw strijdlust onaangetast want morgen...morgen zou het vast beter zijn.
De levensgenieter kreeg pas echt een klap toen hij het voorrecht verloor op zelfstandig eten,een aanslag op de zelfredzaamheid van een,in de geest,nog steeds onafhankelijke man.Maar hulp kwam uit onverwachte hoek...de Piet Huysentruyten van deze wereld gaven nu,via het kleine scherm,jouw ogen de kost.En temidden deze orkaan van ontreddering vond jij nog het stille oog,jouw kleine revanche,in de genoegdoening van een heerlijke chocoladetruffel.
Wederom jouw verzet tegen het verval.
Je was vast altijd al zulk een dwarsligger,nietwaar,Pa?Jij was het toch die,onder het animo van de jaren zestig,in de ambiance van knokploegen,kermiskoersen en romantische rivaliteit een meisje ging schaken aan de andere kant van het water?Destijds zowat een regelrechte infiltratie op vijandig terrein.Een krijgsman waardig!En het meisje is er nog steeds!
Zelfs die gevreesde tegenstrever,de Dood in hoogsteigen persoon,had aan jou een taaie klant!Zeven longontstekingen op rij baande jij je een weg uit het hospitaal terug naar huis.Zeven lintjes voor heldenmoed.Wat een magistrale schijnbeweging!wat een Guerrilla-tactiek!
Jij matte de dood af,niet omgekeerd.
Van dit epische gevecht zal jij voorgoed de morele overwinnaar zijn.
En aldus smeedde jij door kundigheid en inzicht,door subtiel,onopvallend en onuitgesproken protest,averechts en tegendraads,Hét Systeem om tot jouw systeem!
Met onderhuids genoegen zal ik jouw aanpak in ere houden.
Bedankt voor alles,Pa.Ik wens je een mooi,nieuw begin!
No comments:
Post a Comment