...om de aftocht te blazen. Dat was het dan!De laatste 230 kilometers moeten een formaliteit zijn.Van India is vorige week intuïtief,met gemengd sentiment,afscheid genomen.Elchen en ik wuifden onze Schotse vriend Fred gedag en ook onze wegen scheidden.Ze stond plechtstatig op het balkon en ik draaide haar noodgedwongen de rug toe...such is the life of a long-term traveller...so ist das Leben eines langfristigen Reisenden.
Traditiegetrouw werd ik nog 2x in de berm gereden en kon op het nippertje,het gas vol open, een frontale botsing vermijden...de aanval is de beste verdediging?Ik ben uitgespeeld in India!
Een kauw met een handicap kijkt in mijn bord.Moeizaam balancerend,tussen snavel en overgebleven poot,verdwijnt het stukje brood.Indias allegorie;alles is beschadigd of gehavend,lijkt hopeloos en tevergeefs... en vervolgens wringt het bestaan zich een weg rond elk obstakel.
Met een blik van herkenning wordt ik verwelkomd in Hotel Star Paradise.Ik bestel hetzelfde ontbijt en kijk vanop hetzelfde dakterras over de onveranderde sky-line van New delhi.Het lijkt of die zes buitengewone,waanzinnige maanden nooit hebben bestaan.Schijn...ze zijn geleefd!
"Het is gezien.Het is niet onopgemerkt voorbijgegaan."(G.Van het Reve/P.Hanssens)
No comments:
Post a Comment