De vuurproef(1).

Onverklaarbaar!Na bijna 6 maanden lijkt het alsof alleen maar het stof is weggeblazen van de kijkkast waarin India ligt.
Pandoras doos,'schenkster van alle gaven'...elke nieuwe wending leidde tot stimulerende ontmoetingen,onthulde een plethora aan mogelijkheden en staafde telkens hetzelfde inzicht;een mens weet werkelijk niets!

De hekkensluiter...Elchen en Bart besluiten tot een laatste onderneming die even naïef in opzet als lonend in resultaat zal blijken(de volgende posts zijn allemaal... post scriptum);per motorfiets de Spiti-vallei verkennen,langsheen de Tibetaanse grens en vervolgens,in een grote lus,over 1 van de hoogst berijdbare bergpassen in de Himalayas verder naar Manali.Een rit van 900 km in afmattende omstandigheden...de vuurproef voor mens en machine!
Alleen...de Kunzum La(4551m boven zeeniveau) wordt pas half juni,over 6 weken,puin-en ijsvrij gemaakt.Waar een wil is,is een weg?


Lahaul&Spiti,het grootste district in Himachal Pradesh,vormt een uitgestrekt gebied van bergketens en smalle valleien,in het noorden begrensd door Ladakh en Tibet,Kinnaur in het Oosten en de Kullu-vallei in het zuiden.
Spiti werd pas in de jaren '90 geopend voor buitenlandse bezoekers,aangetrokken door de geïsoleerde dorpen en Boeddhistische kloosters.


Dag 1.Aankomst in Shimla.Een nederzetting die flegmatiek gedrapeerd ligt over beide zijden van een bergkam,op 2200m hoogte.Megapool-murw ontsnapt hier de modale Indische toerist aan de benauwdheid van de verstedelijking.
Elchen en ik beogen een 'inner line permit' van de districtsmagistraat,een vergunning die ons toelaat door 'gevoelig' gebied te reizen.De meest essentiële voorbereiding behelst de aankoop van een extra paar handschoenen...Ook de helft van onze bagage wordt achtergelaten in het hotel waar we een onaangename kamer betrekken die elk moment lijkt los te kunnen scheuren van de rest van het gebouw.



Dag 2.We kregen vanmorgen geen permit en werden vervolgens tot bankzitten veroordeeld...mijn vertrouwen in het concept bureaucratie heeft nooit vaste vorm gekregen,we besluiten ons geluk elders te beproeven en vertrekken naar Sarahan,175 km verderop.Onderweg genieten we van verse kersen en imposante pijnboomwouden.2 Westerse fietselingen krijgen duimsgewijs een aanmoediging.Faut le faire...zo zonder motorblok!
2.5.Mit roten Kirschen im Gepaeck erreichen wir Saharan. Ein erster langer Tag auf dem Motorbike liegt hinter uns. Wir beziehen ein kleines gemuetliches Zimmer mit Blick auf die gruenen Berge. Inmitten des Dorfes steht ein alter hoelzerner Tempel. Am Abend esse ich meine ersten Momos, Teigtaschen nach tibetanischer Art. Es ist die erste Nacht, in der wir warme Zudecken brauchen.
Dieser Ort ist still und friedvoll. Ich kann die Sterne singen hoeren.

Dag 3.Saharan.De dag wordt mooi in 2 gedeeld en start met een bezoek aan de Bhimahali-tempel,een schitterend voorbeeld van Indo-Tibetaanse architectuur opgetrokken uit het fijnste houtsnijwerk.Een zeer bekoorlijk oord waar tot laat in de 19de eeuw nog mensen ritueel werden geslachtofferd.
We stoten op Fred Pollock,een bonkige Schot,die net als ons geen idee heeft waaraan hij begint.De volgende 12 dagen zal het drietal elkaar op sleeptouw nemen!
Namiddag wordt opgebroken naar Recong Peo en Kalpa,100 km langs de Satluj-rivier die soms naast ons stroomt dan weer ver beneden door het ravijn slingert.
Hydro-elektriciteitsprojecten in de vallei genereren naast energie ook stof in Kiloton.De 3 stofduivels bereiken Recong om 16:30 h,net op tijd om de vergunningen aan te vragen.
Het papierwerk verloopt abnormaal vlot!Van de 7 aanwezige toeristen ben ik de enige die geen vergunning krijgt;de permit zou de geldigheidsdatum van mijn visum overlappen!Mijn voorstel om dan maar de duur van de permit in te korten wordt op een schaapachtige blik onthaald.
"It is now after office hours,Sir.You can come back tomorrow."
De vloek van de Inner Line Permit!
In het kantoortje van de magistraat hing het adagium 'If we must,we can.If we can ,we must.'Dat wordt de slagzin van deze reis!
Verder naar Kalpa,een dorpje loodrecht boven Recong...13 km haarspeldbochten om 700 m hoogteverschil te overbruggen.
3.5.Bart fuhrt mich am Morgen auf die Dachterrasse. Nun sehe ich sie endlich, die weissen Gipfel des Himalaya.
Der Geruch des Tempels dann mit altem Gemaeuer und Holzschnitzwerk erinnert mich an meine schoensten Kindertage auf einem Hof mit altem Fachwerk.
Aufbruch nach Kalpa. Unterwegs Einkehr am Strassenrand bei einem Schmied und seiner schoenen Frau. Wir rauchen gemeinsam die Friedenspfeiffe.

4.5.Kalpa, ein Ort ganz nah am Himmel.
Motorradschaden. Ich betrachte fachmaennisch das Problem.Klare Sache: Panne und ein kaputtes Kugellager...
Nach einer regenreichen Nacht ein klarer Morgen. Der alte Tempel und die Strassenhunde sind in warmes Licht getaucht. Die Berge leuchten weiss gegen das Morgenblau.
Wir reisen nun zu dritt. Fred aus Schottland ist mit uns und wir mit ihm.