M&M(5).Kozakken.

Rit nr.3;door de steppen van Kazachstan naar Uralsk;54 uur -3190 km.
In het gangpad leunt een man lijdzaam tegen het raam, een hand tegen de kaak om de pijn te onderdrukken.Met weinig gevolg;hij zucht en kreunt en zijn gezicht trekt samen in een zorgwekkende grimas.

Ijsbreker.

Ik stel voor om met een welgemikte rechterhoek zijn probleem uit de wereld te helpen.De tweede suggestie ,plaatselijke anesthesie met een bedwelmend middel,wordt wél meteen toegejuicht en vijf minuten later zit ik naast zijn familie rond een tafeltje dat een bruinrode massa gekookt vlees uitstalt.Paardenvlees is Kazachstaans culinaire specialiteit.Vanonder de stapel jassen verschijnt een fles die mij weinig vertrouwen inboezemt...de Russische invloedssfeer kent net iets teveel alcoholvergiftigingen en malafide moutprodukten.
We klinken op de gezondheid en tegen tandpijn...dat lijkt te werken.De fonkeling in 's mans ogen rivaliseert met de ravage in zijn mond.Ik smaak nog een stukje ros-bief.

De benaming 'Kozak' komt van het Turkse woord quzzaq wat zoveel betekent als avonturier,vrij man.Wie opgroeit in het uitgestrekte steppenlandschap van Kazachstan heeft alleszins een ongehinderde blik op de ruimtelijke stand van zaken.Aftandse Ladas,zijspanmotoren en paarden overbruggen het zand tussen de dorpen.Kamelen herkauwen ongeinteresseerd hun maaltijd.
De ledigheid van het passagiersbestaan wordt tijdens de tussenstops doorbroken;ondernemende vrouwen slijten een assortiment aan lokale artikelen;paarden-en kamelenmelk,bouletten&bier,gerookte snoekbaars van authentieke viswijven,belegde broodjes,ravioli-schotels,gekookte eieren,een snoer aaneengeregen rivierkreeftjes en vettige worst vinden gretig aftrek.

Mijn calorie-aanwinst loopt ondertussen als een trein.

Uralsk is de grootste stad van 'Europees' Kazachstan,een kleine westelijke punt aan de Russische grens, ligt op een landtong tussen de rivieren Oeral en Tsjagan en fungeert als een serviceplaats voor de olievelden in het Kaspische basin en als toegangspoort voor het treinverkeer naar Siberie.Het is een eigenaardig oord.

Architectonisch een bouillabaisse van bouwstijlen...post-Stalinistische grandeur wordt afgewisseld met Russisch-orthodoxe kerken,koud beton van woontorens met boomstammen huizen.Ijzeren gordijnen met houten raamluiken.

Haar bevolking vertoont meer uniformiteit maar is niet minder abstract.Het volwassen man-en vrouwvolk lijkt zo weggelopen van de Matroesjkas-filmset(de drama-serie van Marc Punt over Oost-Europese vrouwenhandel);lelijke kerels met donkere zonnebrillen,een bek vol gouden tanden en witlederen puntschoenen.Dames met lange vlasblonde haren, lange benen op naaldhakken en lange vingernagels die vruchteloos trachten te korte kledingstukken op hun plaatste houden.

Uit vrees voor vergelding laat ik de beschrijving van hun moeders maar achterwege.