M&M(6):Verbrand in Rusland?!

Het verband tussen een streepje plakband en dwangarbeid in de Russische Goelag?
Dat gaat zo;
in haar niet aflatende vermoeienis om documentvervalsing tegen te gaan verzint de Belgische overheid sporadisch een nieuwigheidje in het ontwerp van onze paspoorten.Het plastieken doorslagje tussen bladzijde 3 en 4 van het persoonsbewijs zal ongetwijfeld booswichten en schurken allerhande ontmoedigen maar is tegelijk weinig bestand tegen intensief reizen;de losgekomen pagina liep kans spoorloos te verdwijnen in de maalstroom van grensoverschrijdingen en werd noodgewijs opnieuw vastgehecht.
Creatief met plakband!
Daar had de Russische immigratiedienst weinig begrip voor;om middernacht wordt ik vriendelijk gelast de trein te verlaten...¨en neem je bagage maar alvast mee!¨In het kantoor is ondergetekende het focaal punt van een voetbalploeg aan douaniers,politie-agenten en militairen,van geamuseerde,argwanende,onderzoekende en uiterst ernstige gelaatsuitdrukkingen.
Checkpoint Charlie met een Belgische spion in de hoofdrol.
Paspoort wordt binnenste buiten gekeerd,bestudeerd,geanalyseerd,ontrafeld en ontleed,het verdachte sujet krijgt het vuur aan de schenen,kruisverhoor in het Russisch.Een kolderesk tafereel met een onaangenaam potentieel.Ik zag mezelf al veroordeeld tot het eindeloos blussen van bosbranden.
Dan schiet Valeriy,de treinconducteur en oud-werknemer van Daimler AG in Beieren,te hulp.Duitstalige argumenten worden overtuigend verwoord,vertolkt en herhaald tot de Rode tegenstand vermurwd en verslagen is.Wanneer ik drie kwartier later terug de treinwagon instap volgt een klein applaus;mijn medereisgenoten weten een ontsnapping aan die Russen wel te waarderen;hun land is tenslotte zelf nog maar sinds 1991 onafhankelijk van de voormalige Sovjet-Unie.

De hartelijke groet van de kaartjesknipper bij het begin van de reis bleek aldus een 'gouden handdruk'.Valeriy,die er een beetje als een voetbalhooligan uitziet,heeft een hart van goud en kent zijn regelmatige passagiers allen bij naam. We delen een biertje en wat gemeenplaatsen tijdens zijn werkuren terwijl de trein zich een weg baant naar Kiev in Oekraiene.

Daar komt mijn Kazachse kameraad nog een laatste keer verrassend uit de hoek;de man heeft een Russisch-orthodoxe belijdenis ,is erg vroom en troont me mee naar de Sint Sofiakathedraal, Oekraienes meest gekende monument op de Unesco-werelderfgoedlijst.
We bezoeken het Byzantijnse kerkje waar hij getrouwd en zijn zoon gedoopt is.Hij drukt zijn lippen tegen het dozijn iconen aan de muur,buigt en groet,maakt kruistekens en knievallen tussen prachtige frescos en mozaieken.Ik krijg een hoogst persoonlijk rondleiding doorheen 's mans geloofsovertuiging!
De apotheose van verwondering krijgt vorm na het middagmaal;we dalen af in het duister,gaan benedendeks naar het holenklooster van Kiev,Pechersk Lavra;een complex systeem van ondergrondse gangen dat leef-en gebedsruimten,kapellen en de glazen sarcofagen van meer dan honderd gemummificeerde monniken bevat.
De sfeer is ronduit griezelig,obscuur...bijna occult; enkele kaarsen kunnen de sombere donkerte niet verdrijven,werpen een vale schijn op de witgekalkte muren en de getaande gezichten van de Godvrezenden.Schimmen schuifelen voorbij,verstenen,zoenen dan de glazen kijkkasten.Ik zie alleen maar zwarte knikkers in hun oogkassen.Kwam Graaf Vlad de Veschrikkelijke alias Dracula ook niet uit deze contreien?? Tijd voor wat zonlicht!
Ik wandel mijn conducteur terug naar zijn trein,de man knipt blijkbaar ook gaatjes in mensenharten!

"Men kan heel weinig doen met geloof,maar zonder geloof helemaal niets"(Samuel Butler)