Ruim 500 km onder de riem en hopelijk wordt deze rit een metafoor voor het verdere verloop van mijn reis.Het duurde nog een hele dag alvorens de invloedssfeer van de megapool New Delhimerkelijk afnam en het verkeerseconomische kluwen dat haar in leven houdt bedaarde.De stadse hysterie maakte langzaam plaats voor platteland en nog later voor het contemplatieve karakter van de bergen, de focus op tegenliggers kon nu voorzichtig verbreed worden naar de omgeving.
Positief,comperatief,superlatief...India laat zich nog het best omschrijven in laatste categorie.Vanzelfsprekend is er de subjectieve waarneming van iemand die in buitengewone omstandigheden dit land kan doorkruisen ,toch valt vrijwel elke observatie buiten het referentiekader van je eigen achtergrond.
De kuierende boerin met een kalf tegen de borst gedrukt en de artisanale steenbakkerijen passen nog in de notie van een agrarisch respectievelijk pre-industrieel verleden.
Indrukken,sensaties...markant,enigmatisch!
Hindoe-tempels;vooralsnog religieus braakland.Himalaya-massief...majestueus van ooghoek tot ooghoek.Vrouwen in kleurrijke saris...soelaas in een monochrome mannenwereld.
Een stoet rhesus-makaken-plaaggeesten en kwelduivels-die een verbouwereerd dorp overmeesteren en hun antipode;de sierlijke,door Hindoes verafgoodde,Hanuman monkey die mijn voorwiel ontvlucht.
Moessonregen en de eindeloze kilometers tarmac die elk seizoen in de diepte verdwijnen...onafgebroken sisyphus-arbeid voor de laagste kaste.
Aanmoediging voor een vers mentaal raamwerk.
"We leven allemaal onder dezelfde hemel, maar we hebben niet allemaal dezelfde horizon." (Konrad Adenauer)
No comments:
Post a Comment