Langs ezelpaadjes en bergwegeltjes of bij gebrek daaraan dwars door het woud...een glinstering van H. M.Stanleys geest is altijd present.(Laten we die illusie maar koesteren want reizen in de 21 ste eeuw is haast ontdaan van alle heroiek)De Enfield leidt me vaak naar afgelegen oorden...nederzettingen te klein voor een landkaart...niemendal,negorij,nergenshuizen!.We rijden door stoffige dorpjes met lemen hutten,langs ossenkarren met houten spaakwielen.Hier geen opritten met eeuwige klinkers maar aangestampte aarde,geen brievenbussen in gelid maar papaya-bomen.En als de motor uiteindelijk toch vast zit in knie-diepe modder komt uit het bladerdek altijd een helpende hand...met vereende krachten tegen de natuur...harmonie in de euforie.Het conflict van Maoisten en overheid is ondertussen herleid tot een polemiek in de kranten.
No comments:
Post a Comment