En toen zag hij het licht...

...het scheen door de bomen.
Lumbini.Boeddha's bakermat,'s werelds eertse psycho-analyticus,patenthouder op 'De middenweg' en '4 Edele Waarheden'.Navorsing doe je maar in je eigen tijd,maar ik vergast mijn 3 trouwe lezers graag op fragmenten uit psychiater Ron Leifers boek;Wegen naar geluk,een Boeddhistische visie op verlangen,lijden en onwetendheid.

Over pijn:Het fundamentele feit is dat pijn een deel vormt van het leven in deze wereld-niet alleen fysieke pijn,maar ook de psychisch-emotionele pijn van teleurstelling,verlies,angst,depressie,schuldgevoel,schaamte,verveling enzovoort.Het punt van overweging is de keuze tussen pogingen om het onvermijdelijke te vermijden,hetgeen alleen maar groter lijden veroorzaakt,en de bereidheid het onvermijdelijke volledig te doorstaan,met bewustzijn en behendigheid.

Over begeerte;Begeerte heeft een kosmische reikwijdte.Het kan alles in het heelal als object hebben,echt of verbeeld,grandioos of laag-bij-de-gronds,,aards of verheven.Verlangen is de zintuiglijke honger naar eten,seks,comfort en spel.Het is de subtiele honger naar liefde,identiteit,roem,macht,rijkdom,succes en betekenis.Het is de goddelijke honger naar verlossing en onsterfelijkheid.begeerte is allesverslindend maar grillig.Het ene moment taalt ze naar roem of het eeuwige leven,het volgende moment stelt ze zich tevreden met een prulletje,een snoepje,een sigaret of een vriendelijk woord.

Over de dialectiek van de geest;De voornaamste tegengestelde hoedanigheden van de dualistische geest zijn genot/pijn,leven/dood,zelf/ander,goed/kwaad en verleden/toekomst.Deze polariteiten scheppen de relatieve werkelijkheden. Ze definiëren de referentiepunten van het biologische leven,van het persoonlijke leven,van het maatschappelijke leven,van de moraal en van de geschiedenis.Deze tegengestelde paren geven vorm aan een dialectisch theater waarin het zelf zich manifesteert in relatie tot de ander,terwijl het er in de historische tijd naar streeft zich van het goede leven te verzekeren en het kwaad en de dood uit te weg te gaan.Carl Jung noemde deze dialectiek enantiodrama,het drama der tegenstellingen.

"...hij die iets begeert mist iets.En hij die niets begeert,mist niets.(Plato)