Cornelia !
Jij daverde mijn leven binnen
als een pyroclastische storm !
Er was geen ontsnappen aan ,
niet aan de inhoud noch aan de vorm !
We ontkiemden als samenspanners , rijpten als bondgenoten ,
relateren werd de toetssteen ,schaterlachen de nieuwe norm .
Aldus , besluit ik , als neofiet dilletant- , amateur- vulkanoloog ,
aan U , dit bescheiden betoog .
Ik hou van jouw lavastromen en magmakamers !
Het is Ons dat wij smeden op het aambeeld der Liefde ,
met stalen beitels en fluwelen hamers .
No comments:
Post a Comment