Maar Bandipurs verhevenheid ligt niet in het collectief bewustzijn om haar historisch patrimonium noch in de goedmoedige aard van haar inwoners.De grootsheid toont zich in een vergankelijk verschijnsel,tijdens het ochtendgloren,net voor zonsopgang...tot aan de kim vullen valleien zich met waterdamp,een oceaan van dons...Wattenzee...en veranderen bergtoppen in eilanden.Ver daarboven,aan de rand van het hemelgewelf,zweven de pieken van de Himmalaya's...alles is onbezwaard, ontdaan van gravitatie...lichtvoetige materie.Buitenaards!En dan,klap op de vuurpijl,kosmische dramaturgie...een oranje ster die langzaam opstijgt als een bel in een titanische lavalamp.
Ik ben astronaut aan de verkeerde kant van de dampkring!
No comments:
Post a Comment