Het vloedde aan het strand van Burgh-Haamstede
en terwijl moesje als een klokhen scharrelde
naar geschikte schelpjes voor haar handgemaakte adventskransen
brak ik me het hoofd hoe ruchtbaarheid te geven
aan de adembenemende wending in de Liefde.
Net toen ik haar een uiteenzetting wou geven
over het voor de ondeskundige voorbijganger moeilijk te ontwarren
jedoch opmerkelijke contrast tussen de gedoornde
en de geknobbelde hartschelp stiet ze uit;
"in plaats van met je moedertje zou jij hier eigenlijk
met uw lief moeten lopen!"
Ik tuurde een minuutlang naar de horizon waar allerlei grijstinten
de aard van het jaargetijde benadrukten.Zocht daarna haar ogen op
die net het dessin van een ruwe boormossel bestudeerden
en zei dan maar,glimlachend tegen haar oorschelp;
"Haar naam is Corine".
Moesjes hoofd maakte daarop een lichte zwenking
en het samenspel van nieuwe groeven,bestaande rimpels
en asynchroon opgetrokken wenkbrauwen
verraadde reeds een zweemsel van argwaan.
De onafgebroken fonkeling in mijn ogen
overtuigde haar tenslotte helemaal.
"Je mag tegen je eigen moedertje niet liegen!"
De rest van de strandwandeling werd mijn geest in beslag genomen
door de deugdzaamheid van deze levensbeschouwelijke inblazing.
Zijn inzichten en oordelen ook onderhevig aan eb&vloed?
Jij en ik...twee getijden,één beweging.
No comments:
Post a Comment