Mijn schoonvader heeft de geest gegeven!
Men heeft mij verteld dat Bertus een fantastisch vader was en een prima pedagoog.
Voor zijn fijne vrouw Sjaan;steun,toeverlaat en troost
en een gids en leidraad voor hun verzamelde kroost.
Hij was ,met andere woorden ,
een solide en bonafide Pater Familias.
Bertus was eveneens een volbloed onderwijzer,
uit het goede hout gesneden om de talrijke jeugd
te helpen timmeren aan hun plaats
in de vaart der volkeren.
Bertus hield zozeer van onderwijzen
dat hij zichzelf schoolde tot kunstschilder,
aldus zijn oogopslag vereeuwigend in een palet
van aquarelkleuren en pasteltinten.
Ook als eclectisch literatuurliefhebber was
geen auteur of thema hem te min;
de dagelijkse krant,altijd een Wereld-atlas bij de hand,
Noord-Nederlandse poëzie of Hengelen als Hobby;
boek en bijlage waren voor deze man net zo vitaal als voor de vis kieuw en vin!
Nu is het doek gevallen,
de laatste alinea gelezen
en toch is niets onafgewerkt
of onbegrepen achtergebleven.
Zijn werk was geheel voltooid!
En in deze voortdurende staat van genade
vond Bertus vrede en harmonie
in zichzelf en zijn omgeving;
een verlangen dat wellicht ieder van ons begeert
in dit leven of het volgende.
In de late winter van Bertus' leven
toonde hij nogmaals het meesterschap;
zijn talent voor ingetogenheid,
zijn aanleg voor eenvoud
en de gave van aanvaarding.
Een nalatenschap die wij nederig mogen bestuderen!
Bertus heeft de geest gegeven
maar hij heeft zijn geest aan ons gegeven.
Moge wij hem passend benutten
in onze herinneringen en in onze glimlach!
Lang leve EngelBertus!
