AAAH....er zijn zoovele mooie kussen!
De Algebraïkus,par exemple,die zich onomwonden vierkantsworteld in het langetermijngeheugen.
Of de Esthetikus...een waar ku(n)s(t)werk in zichzelf,ter beminning en genieting met volle teugen.
Daar is,nauw verwant,de Ethikus;de verzoening dragend op volle lippen.Een kus die de waarheid verlangt ten koste van de leugen.
En dan de Romantikus!Ha!!Die leidt van de weeromstuit de deugeniet terug tot het deugen!
Maar de schoonste kus,vandaag,is de huwelijkskus.
De samensmelting
van Mars en Venus
Man en Vrouw
als Magnum Opus
van 's mensenziel
actieradius.
Dus kus
en blijf kussen
in Sancti Spiritus
als eeuwige tortelmussen!
Viva Veerle en JanAthos!
